Λέγοντας αστεροσκοπείο φανταζόμαστε το κλασικό αστεροσκοπείο με τον άσπρο περιστρεφόμενο θόλο και το τηλεσκόπιο να κοιτάει στον νυχτερινό ουρανό, σε μια σκοτεινή τοποθεσία. Αυτό είναι το όνειρο του κάθε ερασιτέχνη αστρονόμου, να αποκτήσει το δικό του αστεροσκοπείο. Όμως για τους περισσότερους ερασιτέχνες αστρονόμους είναι αδύνατο. Έτσι μη έχοντας αυτή τη δυνατότητα, είτε λόγω χρημάτων είτε λόγω χώρου, ή και τα δυο μαζί, αρκούνται στην μεταφορά του τηλεσκοπίου από το μπαλκόνι, με ότι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή, περιορισμένο πεδίο, φωτορύπανση, περίεργοι (και πολλές φορές καχύποπτοι) γείτονες. Όλα αυτά τα "εμπόδια" περιβάλλουν το προσωπικό μου αστεροσκοπείο. Δεν πτοούμαι όμως. Η αγάπη μου για τον νυχτερινό ξάστερο ουρανό, με κάνει και παραβλέπω όλα αυτά τα εμπόδια, και με την πρώτη ευκαιρία (καθαρός ουρανός + έλλειψη υποχρεώσεων), εκτοξεύομαι στο διάστημα.
Καθώς "πέφτει" η νύχτα και το τηλεσκόπιο περιμένει να αναλάβει δράση....
σύντομα η συνωμοσία των ενοχλητικών (για εμένα, χρήσιμα για άλλους), ηλεκτρικών λαμπτήρων της ΔΕΗ, αρχίζει να οργιάζει.
Ένας από τους συνωμότες!!!
Εδώ το κλασικό διοπτρικό Bresser Skylux 70/700 σε πραγματικά περιορισμένο πεδίο.
